Het offer

O. van Oosterhout bedankt iedereen voor het mooie werk dat voor dit boek verzet is. Hij kende het verhaal van pater Monfortaan, een neef van zijn opa, die in de jaren 60 vermoord is in de Congo. Het doet hem veel dat er vandaag de dag nog mensen zijn die zich voor dit soort verhalen interesseren.

T. Pijpers was geïnteresseerd omdat hij van 1970-1974 als missiedokter gewerkt heeft in Nkozi Hospital in Uganda.

A. van den Berg (80) had een tante die in Oeganda kloosterzuster was bij Mill Hill, vertrokken 5 december 1923. Na contact blijkt het zuster Mildred die bij Dirk Schut op de boot zat; zij wordt in het dagboek vermeld op bladzijde 31. Mildred is in 1931 In Nkokonjeru gestorven aan de zwarte koorts, een maand later kregen de ouders daar bericht van. Een aantal jaren terug heeft zij tijdens een reis naar Oeganda het graf van haar tante gevonden in een buitenwijk van Kampala: Nsambya, bij een Franciscaner kerk; daar waren veel graven, goed onderhouden. (Ik kreeg kippenvel toen ik dit bericht las, zo dicht bij Dirk was ik nog niet geweest, helaas ook vanwege het vroege overlijden van zuster Mildred, wat in haar familie een tragische gebeurtenis was.)

C. van Dongen had een oom in de missie van Oeganda via Mill Hill. Hij vond het artikel in Trouw een beleving van herkenning. Hij herinnerde zich de verlofperioden van zijn heeroom J. Delheij die als missionaris halverwege de jaren 50/60 in Oeganda werkzaam was.

T. Pijpers heeft het boek in één nacht uitgelezen, wat hem de beste aanbeveling lijkt die hij kan bedenken voor het boek.

Zusters van Ursulinen in Bergen: veel zusters hebben een groot deel van hun leven in de missie van Kenya en Uganda doorgebracht en hebben veel zusters nog gekend, die in het boek genoemd worden. Een van de zusters heeft zelfs een aantal jaren in het klooster in Nyondo gewoond en zij heeft het boek met veel plezier gelezen. De vader van één van hen mocht in 1934 tijdens het verlof van Dirk achterop zijn motorfiets de weg wijzen naar diverse familieleden die her en der woonden. Het bleek een neef van Dirk Schut (zie ook 29/9). Een dankwoord voor het feit dat we dit werk aan de vergetelheid hebben ontrukt.

C. Langebeeke: “Ik heb het boek tijdens de vakantie met belangstelling gelezen. Je ziet een mensenleven in dienst van God aan je voorbij gaan. Met name de kritiek die er kwam aan het eind op het functioneren is iets dat als niet eerlijk voelt. Het is iets dat vaker voorkomt in werkrelaties. Wat een moed en geloof van Dirk Schut om er zo vol voor te gaan. Ondertussen lees je hoe het was om 100 jaar geleden te leven. Dank dat jullie het boek hebben uitgebracht!”

P. Kramer heeft ook een boek uitgebracht over zijn broer, pater Gerbrand Kramer, die van 1946 tot 1995 werkzaam was op het Indonesische eiland Flores. In 2010 is zijn broer daar overleden. “Voor mij is in mijn leven het geloof heel belangrijk. Men moet de gelovige praktijk van vroeger ook niet beoordelen naar de huidige manier van leven en geloven. Er werd ons niets opgedrongen. Het was gewoon zoals het was en iedereen leefde en beleefde het op dezelfde manier”.

J. Hulsebosch is reeds 2x in Oeganda geweest. Zijn vriendin komt uit Oeganda. Hij is op bezoek geweest en heeft tips doorgegeven en een aantal boektitels voor als wij daar op reis gaan.

K. Peperkamp kreeg het krantenartikel uit de Alkmaarsche Courant doorgestuurd, wat zijn aandacht wekte. Zijn moeder had het vroeger over een heeroom die als missionaris naar Oeganda was vertrokken, en waarvoor zij thuis spaarden om te doneren aan heeroom.

C. van Deursen heeft van 1978 tot 1981 in Oeganda gewerkt als tropenart, in het Kamuli Mission Hospital in North Busoga (zo’n 60 km ten noorden van Jinja). Veel plaatsnamen komen hem bekend voor. Het was hem een groot genoegen om het levensverhaal te lezen, veel herkenbare dingen erin. En natuurlijk moeten diverse formuleringen en uitlatingen worden gezien in de tijd van toen. Het was hem opgevallen dat veel fathers uit de kop van Noord Holland werkzaam waren in het bisdom in Busoga; hij bewaart goede herinneringen aan hen.