Levensportret van een gedreven missionaris (1893 – 1942)
In de winter van 1923 vertrok Dirk Schut als missionaris naar Oeganda. Het was een tijd zonder tv, radio en telefoon, dus het contact met de familie verliep voornamelijk via brieven. Dankzij Dirk kwamen er flarden uit een andere wereld het Hollandse huisgezin binnengewaaid: verhalen over avontuurlijke tochten op een stoomfiets dwars door de rimboe en foto’s van zwarte mensen, meestal schaars gekleed, die in alles leken te verschillen van de witte mensen in Nederland.
Dirks verhalen doorbraken de sleur van alledag en gaven het leven kleur en een extra dimensie. Toen hij in 1942 onverwacht overleed, kwam er abrupt een einde aan die berichtenstroom. Het enige wat nog naar Castricum werd gestuurd was een kist met zijn schaarse bezittingen. Onder die bezittingen was ook een dagboek. Dat dagboek vormt, samen met zijn brieven, de belangrijkste bron voor het levensportret dat nu van hem is verschenen.
Onder het stof vandaan
Aan de basis van het levensportret staat Dirks nicht Martha Lambrechts. Zij was het die het dagboek in 2015 onder het stof vandaan haalde en inzag dat het een fascinerend tijdsbeeld geeft. Gewapend met een loep en een heldere lamp boog ze zich over het kriebelige handschrift van haar heeroom en tikte met engelengeduld zijn belevenissen over. Daarna ging ze op zoek naar andere bronnen; foto’s, brieven en ansichtkaarten die door andere neven en nichten waren bewaard, maar ook missiebladen en artikelen die uit het archief van de congregatie van Mill Hill naar boven kwamen. Toen de set compleet was zocht ze contact met tekstschrijfster Judith van der Stelt, die er een levensportret van maakte.
Te koop
Op 19 juni wordt de publicatie van het boek gevierd in Dirks geboortedorp Castricum. Daarna is het boek voor 25 euro te koop bij www.boekenbent.com, boekhandel Laan in Castricum en boekhandel Blankevoort in Amstelveen. Het boek is rijk geïllustreerd.
Ik heb het boek met veel belangstelling gelezen. Omdat ik ongeveer 20 jaar in Castricum heb gewoond en bovendien 2 jaar heb gewoond en gewerkt in (een eveneens voormalig-Britse kolonie) Zambia, heb ik -ondanks het grote tijdsverschil- al lezend nogal wat herkenningsmomenten meegemaakt. Daarbij komt dat ik in mijn Castricumse tijd via de basisschool van mijn kinderen een familie Schut heb gekend. Familie van elkaar? Wie zal het zeggen.
In elk geval een mooi en erg interessant boek!
Kees Funke (Sneek)